Dit gedicht dateert van vorig jaar. Ik kon het, toen het af was, niet meer plaatsen, want het speelt zich af vóor de zomerzonnewende, en het was af ná de wende. Dit jaar alsnog dus, nu wél op tijd. Siteversie: https://www.vinkoningslightverse.net/heavy-verse/kruipsteen ( #gedichten #poëzie ) Een helderblauwe hemel, een onverstoorde zon, die stoïcijns zijn weg brandt door opgeloste wolken. De schaduwen bevolken het aardrijk. Als ik kon, zou ik dit moment doen voortbestaan voor maanden. Nog zijn de dagen aan het lengen, staat de levenslichtbron hoog, maar dat onbewogen oog zal al spoedig weer gaan dalen. In een eindeloos herhalen van seizoenen draait en tolt deze wereld, en hou ik me snellend staande. Weken wijken, kringen keren, lentes, zomers gaan en komen. Scherpe omtrekken omzomen tegenbeelden op het zand die zich, schuw, het liefst verschuilen onder stenen, achter bomen, in hun heimelijk begeren naar de evening. Het omen dat de duisternis gaat vallen over kaal, verblekend land....